استفاده از فرآیند انعقاد در بهینه‌سازی حذف مواد آلی طبیعی در آبهای با کدورت پایین

در سالهای اخیر بهینه‌سازی فرآیند انعقاد به منظور حذف هر چه بیشتر مواد آلی طبیعی (NOM) و در نتیجه برآورده‌سازی الزامات انعقاد تشدید یافته از اهمیت قابل ملاحظه‌ای برخوردار بوده است. NOM  متشکل از دو بخش ذره‌ای و محلول می‌باشد که معمولاً بخش محلول آن سهم عمده‌ای از تلاش جهت حذف را به خود اختصاص می‌دهد. حذف مواد آلی طبیعی محلول از آبهای با کدورت پایین به شرطی که توجه کافی در تشکیل لخته‌های میکرونی (انعقاد) و ایجاد لخته‌های بزرگ (لخته سازی) صورت گیرد، می‌تواند توسط فرآیند انعقاد حاصل گردد . این مطالعه که نتایج حاصل از یک تحقیق آزمایشگاهی در مقیاس پایلوت با هدف بهینه‌سازی فرآیند انعقاد را ارائه می‌نماید، بر روی نمونه‌های آب خامی که مقدار کربن آلی کل ((TOC آنها با افزودن اسید هیومیک تجاری تنظیم شده انجام گرفته و نشان می‌دهد که pH و کدورت چگونه می‌توانند در جهت به حداکثر رساندن حذف NOM محلول تنظیم گردند. حذف NOM در دوزهای مختلف مواد منعقد کننده و درpH های مختلف با اندازه‌گیری TOC در آب خام و آب تصفیه شده مورد بررسی قرار گرفته است. در مورد آبهای با کدورت پایین, سایت‌های ضروری هسته‌ساز را می‌توان با ایجاد کدورتهای سنتتیک مثلا" توسط خاک رس تأمین نمود. تنظیم pH اولیه به حدود 5/5 و یا افزودن خاک رس قبل از افزودن ماده منعقد کننده امکان تشکیل لخته‌های میکرونی را که در نهایت به یکدیگر چسبیده و لخته‌های بزرگی را تشکیل می‌دهند، در دوزهای پایین منعقد کننده فراهم می‌آورد.